Vice Versa – reportage Mali | Na anderhalf jaar keer ik terug naar Mali. Het dagelijks leven lijkt zich na de crisis weer te normaliseren. Of valt men juist terug op het oude systeem? ‘Als er geen vernieuwing in onze leiders komt, blijven we doormodderen in deze merde.
‘Mali is als een vliegtuig dat nog niet opgestegen is’, zegt Sidy, terwijl hij me thee aanbiedt. Ik zit nog geen uur in mijn vertrouwde grin ofwel hanggroep in Bamako en ben alweer verwikkeld in een pittige politieke discussie. Mali krabbelt op uit een zware crisis, maar het gaat Sidy niet snel genoeg. ‘Er zit te weinig beweging in’, bromt hij onderuitgezakt. ‘En ik snap niks van onze nieuwe president.’
De ochtend na mijn nachtelijke aankomst op het vliegveld van Bamako was zoals die anderhalf jaar geleden ook had kunnen zijn. Bijna iedereen zit nog op zijn plaats in de wijk Lafiabougou waar ik ruim drie jaar woonde. Er wordt gevoetbald, geflirt, thee geschonken en gebedeld. De jongens van de grin ontvangen me met een brede grijns en de typische Malinese verbazingskreet. Gevolgd door een reeks enthousiaste begroetingen die elk minstens drie keer worden herhaald. ‘Dat is Manone! Vriendin, kleine zus, zo lang geleden! Hoe is het daar! Eeeeeh!’ Er zijn hoogstens wat buikjes en baby’s bij gekomen. De kaarten hebben plaatsgemaakt voor een scrabblespel. Het voelt alsof ik nooit ben weggeweest.
‘Ja, in het noorden mogen de jongeren weer voetballen en luisteren naar Bob Marley’, zegt journalist Adam Thiam in het populaire door Libanezen gerunde restaurant Amandine. De herrie van het uitgaande jonge publiek, prachtig gekapt en gekleed voor het offerfeest, maakt de bescheiden journalist bijna onverstaanbaar. ‘De scholen en gezondheidscentra zijn weer open en de Malinese autoriteiten zijn zo goed als teruggekeerd, dat wel. Maar het alledaagse leven, het onderwijs, de gezondheidszorg, arbeidsmarkt, de hele maatschappij verkeert nog altijd in staat van crisis. En het probleem van slecht bestuur blijft bestaan. We hebben echt nog bergen te verzetten in dit land.’
En nog meer interessante gesprekken met journalisten, ngo-vertegenwoordigers en wetenschappers! Het hele artikel (5 p.) is te lezen in de nieuwste Vice Versa van december 2014! Te bestellen via www.viceversaonline.nl.
Uit het voorwoord van de hoofdredactie:
‘Manon Stravens keerde terug naar Mali en schreef een onthullend stuk over de politieke stand van zaken. Manon woonde en werkte vier jaar lang in Mali en schreef daarover het zeer onderhoudende boek Bamako Bonjour! De titel van haar stuk op pagina 10 – ‘Bamako Retour’ – slaat niet alleen op haar eigen terugkomst maar helaas ook op de verontrustende ontwikkelingen die ze optekende. Op de foto staat ze met haar vertrouwde grin (een Malinese term die we in het Nederlands vertalen met ‘hanggroep’, een woord dat allerminst de intellectuele lading dekt) die haar meteen warm onthaalde en bijpraatte over wat er in Mali na de crisis al of niet is veranderd. Manons constatering dat ngo’s een behoudende rol spelen in de Malinese samenleving is verontrustend en spoort aan tot actie’.
